Za ponad rok, 28 sierpnia 2016 roku, Łęki Dukielskie będą obchodzić rocznicę pierwszej wzmianki o miejscowości. W skrócie mówimy, że to 650-lecie istnienia Łęk, zapisywanych kiedyś jako Lanky. O tym, czy z okazji tak pięknego jubileuszu władze samorządowe przygotują zacne świętowanie postanowiliśmy porozmawiać z włodarzami Łęk Dukielskich. Jako pierwszy na nasze pytania odpowiedział już sołtys i zarazem radny Gminy i Miasta Dukla Tomasz Węgrzyn. 

Twórzmy rzeczy jednoczące ludzi!

Fot. z archiwum prywatnego Tomasza Węgrzyna. Czytaj dalej →

Stanisław Białogłowicz

Laureatem XIV edycji Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego

Stanisław Białogłowicz 12 maja 2015 roku został Laureatem Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego za rok 2014. Jest ona ogólnopolskim wyróżnieniem w dziedzinie malarstwa. Wydarzenia związane z przyznaniem nagrody organizowane są przez Związek Polskich Artystów Plastyków Okręgu Gdańskiego.

Kapituła Nagrody szczegółowo podkreśliła czemu wyróżnienie należy się Białogłowiczowi: „Nagroda została przyznana za łączenie w malarstwie najwyższych jakości duchowych tradycji wschodniej i zachodniej z wyrafinowaną estetycznie formą obrazów. Za konsekwencję w ukazywaniu duchowego wymiaru świata, który w tym malarstwie ma głębię i jest piękny.”

Czytaj dalej →

„Gdzie się kto uplągnie tam go ciągnie”

Mam 61 lat. Na imię mi Maria. Jestem szczęśliwą babcią, mamą i żoną. Urodziłam się i wychowałam w Łękach Dukielskich, a więc jestem Łęczanką, dlatego też pozwolę sobie na luźne wspomnienia z mojego dzieciństwa i młodości. Nie zawsze, jako uczennica Szkoły Podstawowej, byłam z tego powodu szczęśliwa, że mieszkam w Łękach, bo nazywano mnie „Maryśką od Kordyśki” albo Hudorką. Jak po powrocie ze szkoły żaliłam się rodzicom, że mnie przezywają, to babcia mi odpowiadała – „biją cię? – odpowiadałam – że nie – a ona na to – „to niech sobie gadają jak chcą, pogadają i przestaną, a ty się nie odzywaj i bądź dobra dla wszystkich”. Czas mijał i na ile stać było moich rodziców wykształcili mnie, wyszłam za mąż i opuściłam rodzinną wieś. Dopiero wtedy zrozumiałam, jak mi tęskno za Łękami: siedzeniem na progu, świeżym powietrzem i pracą w polu, na co narzekałam.  Czytaj dalej →